کد مطلب:35068 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا معصوم بودن با مسئلة تقيه سازگار است؟

در اينجا توجه به دو نكته راهگشاست



1. اشتباه بزرگي كه براي بعضي از ناآگاهان دربارة «تقيه» واقع شده است و سرچشمة اشتباهات فراوان ديگري گرديده، اين است كه خيال كرده اند « تقيه» به معني نشان دادن ضعف در برابر ديگران يا پرده پوشي بر حقايق است و تنها پيروان مكتب تشيع طرفدار آن هستند.



در حالي كه «تقيه» به معني حقيقي آن يك قانون شناخته شده عقلائي و روشي است كه همه خردمندان جهان از آن در جاي خود پيروي مي‎كنند و در حقيقت نوعي تاكتيك مبارزه با دشمن يا حوادث سخت است.



البته پيامبران در شرائطي هستند كه تقيه نمي‎كنند يعني به هيچ قيمتي حقايق دين را كتمان نمي‎نمايند و در اين راه خلاف واقعي نمي گويند، چرا كه اگر در اين راه گام بگذارند حقايق دعوت آنها مخفي مي ماند و اعتمادي بر سخنان آنها باقي نمي‎ماند و هر خبري دربارة وحي آسماني دهند، قابل اعتبار نخواهد بود.



ولي آنها نيز اگر در زندگي شخصي گرفتار مشكلي شوند، ممكن است مسائل خصوصي را كتمان كنند، مثلاً پيغمبر اكرم(ص) به هنگام هجرت از مكه به مدينه در غار ثور پنهان شد، از بيراهه مي رفت، شبها حركت مي‎نمود و روزها مخفي مي شد تا دشمنان بر او دست نيابند و جان مباركش به خطر نيفتد، اينها همه تقيه بود و گناهي هم وجود نداشت و چيزي بر خلاف حق از آن حضرت سر نزد.

---

پيام قرآن ج 7


حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران